On the Road again

Het zag er naar uit dat 9 juli een speeldag in de regen zou worden.
Grauw weer, met dreigende wolken.
Maar dat bleek gelukkig een misvatting.
Spelers kwamen toe en brachten de zon mee.
Tegen de tijd dat het publiek - getrouw met stoeltje - verscheen,
stond de hele wei weer groen te schitteren.
Spelen onder een strakblauwe hemel is toch wel een surplus.

De tweede Ataxie was een feestelijke editie, met verjaardagen en taart.
Een lange tafel, 30 gasten die van in de gloria zongen, met koeiengeloei ter aanvulling. Meer moet dat niet zijn.

De pipowagen begint stilaan een eigen leventje te leiden.
"Wij" zijn "Die van de pipowagen" geworden.
Tot onze verbazing ging dat zeer snel zelfs:
twee dagen in Essen en we hoorden een plaatselijke gids al naar ons verwijzen terwijl hij met een bende wandelaars op pad was.
"En daar ziet u de meneer die de pipowagen zelf heeft gebouwd."

In Essen waren we te gast op de wei van Louis Peeters.
Volgende stop is Wortel-Kolonie: tot 1993 een instelling waar landlopers terecht konden. Nu een prachtig natuurgebied.
Klinkt erg pipowagenwaardig!

Wij weg!