"Waarom testen we eens niet alles uit?", vroeg ze enkele weken geleden uitdagend.
"Strak plan!", antwoordde hij.
Een burgemeester van een gemeente werd aangeschreven, een Cultuurraad werd betrokken, een (speel-)weide gevonden, een datum geprikt.
De oldtimer tractor nam puffend en kreunend de pipowagen van stal. Langs kleine wegen en groene velden trok de reis zich op gang.
Weet, beste lezer aan het scherm, dat 15km/uur een zalige snelheid is maar te traag om een kleine bomma op de fiets in te halen. Bij elke verkeersdrempel demarreerde ze en 'haar gat dichtrijden' was nooit een optie.
Bij aankomst sleurde een trio enthousiaste gemeentemedewerkers met stoelen. We telden er 45 en riposteerden dat dit wel voldoende zou zijn. Bleek dat tijdens de voorstelling nog stoelen moesten bijgehaald worden!
De zon at ondertussen alle schaduwen genadeloos op. Een ware beproeving voor zowel publiek als spelers in de coulissen als je 'in den buiten' performt.
En dan de voorstelling... een try-out dient om uit te proberen.
Zo gezegd, zo gedaan.
ATAXIE is wadakzie en wadakzag was wawasda-astamblief!
"Veel verschillende indrukken!"
"Uit verschillende culturen en tijden, hé."
"Soms hardop gelachen, amai."
"Je zoekt naar een verhaal maar steeds meer maak je eigen associaties van op reis."
Vol indrukken sloten we die avond af.
Voorzie nog een BBQ in goed gezelschap en tevredenheid is troef.
Na een nacht en ontbijt in de pipowagen restte enkel nog de terugreis. Zonder dopinggebruikende bomma's in het vizier of te steile bruggen eindigde deze try-out als meer dan een succes.
"Veelbelovend voor de zomer dus!", zei zij.
"Nu nog een vaste rubriek in
Duizend Zonnen en Garnalen," antwoordde hij.
.
